ساخت عینک واقعیت مجازی
واقعیت مجازی یک تکنولوژی جدید و پرکاربرد در دنیای سرگرمی ها به حساب می آید. این تکنولوژی به این گونه عمل می کند که کاربر پس از قرار گرفتن در محیطی که دارای این تکنولوژی می باشد، عینک مخصوص را به چشم می زند، عینک به یک بانک اطلاعاتی متصل است که بنا به نوع داستانی که کاربر انتخاب نموده است تصاویری برای ایشان نمایش داده خواهد شد، تصاویر به گونه ای کاملاً واقعی به نظر می رسد، کاربر می تواند با انجام فعالیت از فضای مجازی بازخوردهایی را دریافت کند، این امر بدان معناست که در صورتیکه کاربر سرش را بچرخاند می تواند فضای بیشتری را مشاهده کند، موقعیت بدنش را تغییر دهد محیط تغییر می کند و به نوعی کاربر در یک فضای کاملاً بسته و کوچک میتواند تمام حس حضور در فضایی دیگر (فضایی همچون جنگل، شهربازی، تونل وحشت و …) را تجربه کند.
محیط های واقعیت مجازی عموماً در یک هدست واقعیت مجازی توسط اپلیکیشن های مختص به خود در جلوی چشمان کاربر به نمایش در می آیند. این تصاویر را می توان در 2 دسته کلی قرار داد: 1- دسته ای از تصاویر که توسط نرم افزارهای گرافیکی به صورت سه بعدی طراحی شده اند 2- تصاویری که توسط دوربین های مخصوص به صورت 360 درجه عمودی و افقی از محیط های واقعی فیلمبرداری شده اند. این تکنولوژی علاوه بر کاربردهای تفریحی و سرگرمی می تواند جهت معرفی و نمایش فضایی برای بازدیدکنندگان که نمی توانند به صورت فیزیکی در فضا حضور داشته باشند نیز کاربرد شگفت انگیزی دارد (برای نمایش فضایی از یک تالار، ساختمان، هتل و … که خریدار پیش از خرید و یا مصرف می تواند فضا و ریزفضاهای موجود را از طریق این تکنولوژی بررسی نماید).
تاریخچه واقعیت مجازی:
تاریخچه واقعیت مجازی به اوایل صده 1980 باز می گردد در آن زمان محققان موفق شدند با ثبت تصاویر و عکس ها به صورت عریض و پاناروما و چاپ این تصاویر به صورتی در محیط دایره ای و قرار گرفتن فرد در داخل تصویر، فرد می توانست نمایی از یک تصویر کامل 360 درجه را در دور خود مشاهده کند، این تصاویر عموماً تصاویری از جنگ ها و رزمایش های اساطیری و ملی بودند.
پس از آن در سال 1838 پژوهشگری به نام چارلز ویتسون با تحقیق و پژوهش به این نتیجه رسید که زمانیکه 2 تصویر تخت و 2 بعدی را در برابر چشمان انسان قرار دهیم، مغز به خطا افتاده و تصویر را به صورت تصویری سه بعدی و دارای عمق متصور می شود. نتایج این تحقیق سبب شد تا چارلز بتواند دستگاهی با نام استروسکوپ را اختراع نماید، این دستگاه اولین دستگاه ثبت شده در حوزه نمایش واقعیت مجازی به حساب می آید.
سال ها بعد در سال 1929 ادوارد لینک موفق شد دستگاهی را طراحی کند که اولین دستگاه شبیه ساز پرواز به حساب می آید، این دستگاه صفحه ی نمایشگری داشت که کاربر صورتش را در مقابله دریچه ی آن قرار می داد و با استفاده از موتورهایی که در دورتادور دستگاه تعبیه شده بود، شرایط یک پرواز برای کاربر تداعی می گردید. این دستگاه حالاتی از پرواز همچون اوج گرفتن و فرود آمدن را برای کاربر شبیه سازی می نمود.
رفته رفته پیشرفت ها در حوزه ی واقعیت مجازی کار را به آنجا رساند که هر فردی می تواند یک دستگاه از واقعیت مجازی را در اختیار داشته باشد و با آن به هرآنجا که لازم است ذهن خود را به پرواز در آورد و با دنیایی فراتر از دنیای پیرامون خود آشنا شود.
عینک های واقعیت مجازی
هدست های واقعیت مجازی بر اساس نو کاربرد بر دو بخش عمده تقسیم می شوند:
1- هدست هایی که برای نمایش از بانک اطلاعاتی درون خودشان تصاویری را که بر روی حافظه اشان ذخیره شده است را نمایش می دهند
2- هدست هایی که امکان اتصال به دستگاه هایی همچون تبلت، تلفن همراه و سایر تجهیزات بی سیم را دارا می باشند.
با توجه به این مهم که با گسترش تکنولوژی و ایجاد امکان نصب و نمایش اپلیکیشن های واقعیت مجازی بر روی تلفن های هوشمند بسیار گسترده شده است هدست های نوع دوم از جذابیت و محبوبیت بیشتری برخوردار گردیده اند.
دلایل جذابیت واقعیت مجازی:
واقعیت مجازی توانسته است حصارهای ایجاد شده در ذهن ما که طی سالیان دراز نقش بسته اند را به شکل عجیبی در هم شکند، بشر از زمانیکه سینما و تلویزیون را دیده است، همواره باوری جدید برایش شکل گرفته است و آن باور این است که برای مشاهده ی تصویرهای از پیش ضبط شده می بایست به یک صفحه نمایشگر خیره شود و اگر سرش را اندکی بچرخاند دیگر تصویر را نمی بیند حال آنکه در واقعیت مجازی این امر به کلی متحول گردیده است، با چرخاندن سر نه تنها تصویری را از دست نمی دهیم بلکه می توانیم زوایای دیگری از تصاویر ضبط شده را مشاهده نماییم.
