چگونه یک اتاق فرار بسازیم؟؟؟

اتاق های فرار به عنوان راهی برای گذران اوقات فراغت در مدتی در حدود یک ساعت یا بیشتر با دوستان و خانواده از محبوبیت بالقوه ای برخوردار گردیده است. ایده کلی در طراحی و اجرای اتاق فرار این است که مجموعه‌ای از سرنخ‌ها یا قطعات پازل را جمع‌آوری کرده که بازیکنان را به سمت کلید، کُد و یا سرنخی هدایت کند که به آنها اجازه می‌دهد در نهایت از اتاق خارج شوند. شما می توانید یک اتاق فرار DIY در خانه یا کلاس خود بدون تجهیزات خاص بسازید. با یک موضوع و داستان سرگرم کننده شروع کنید تا به شرکت کنندگان خود انگیزه دهید. سپس، به ایجاد یک سری قطعات پازل در اتاق فرار خود ادامه دهید. در نهایت، سرنخ های دشوار (اما نه غیرممکن!) را قرار دهید تا شرکت کنندگان با حل هر معما به سمت حل معمای بعدی سوق پیدا کنند.

مراحل طراحی اتاق فرار:

مرحله اول در طراحی اتاق فرار:

هنگامی که در حال ایجاد خط داستانی خود هستید، مخاطبان خود را شناسایی کنید. اگر شما یک اتاق فرار برای دانش آموزان ایجاد می کنید، داستانی را انتخاب کنید که مربوط به درسی باشد که در حال تدریس آن هستید. اگر شما یک اتاق فرار برای گروهی از دوستان ایجاد می کنید، درباره فیلم‌ها یا نمایش‌هایی که دوستانتان از آن لذت می‌برند فکر کنید و موضوع مشابهی را انتخاب کنید.

• به عنوان مثال، برای اتاق فراری که برای دانش آموزان در یک کلاس درس ریاضی، طراحی و ساخته می شود داستان می تواند یک داستان کارآگاهی باشد که در آن دانش آموزان باید جلوی یک شرور را بگیرند. سرنخ ها مبتنی بر ریاضیات خواهند بود، ولی داستان جذابی که برای آن ها روایت می شود آنها را علاقه مند نگه می دارد.

• اگر در حال ایجاد یک اتاق فرار برای دوستانی هستید که به داستان های علمی تخیلی علاقه دارند، می توانید یک تم فضای بیرونی برای اتاق فرار خود در نظر بگیرید.

• اگر نمی خواهید داستان و وسایل خود را از ابتدا ایجاد کنید، به دنبال یافتن پتانسیل های موجود در فضا برای ایجاد اتاق فرار خود باشید.

مرحله دوم در طراحی اتاق فرار:

داستانی بسازید که مناسب فضای شما باشد. اگر به یک کلاس درس یا یک آپارتمان یک اتاقه محدود هستید، امکان ایجاد یک تجربه فرار چند اتاقه یا یک هزارتو در اندازه واقعی وجود نخواهد داشت. برای یک اتاق فرار DIY، بهتر است روی سرنخ های بازی فکری و پنهان کردن سرنخ ها در نقاط هوشمندانه تمرکز کنید.

• از منابع فیزیکی که به آنها دسترسی دارید استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر کلاسی با کمد یا کمد دیواری دارید، راهی پیدا کنید که آنها را قفل کنید تا سرنخ ها یا قطعات پازل را پنهان کنید.

• اگر در خانه ای زندگی می کنید که کمد، قفسه یا قفسه دارد، به این فکر کنید که چگونه می توانید از آنها به نفع خود استفاده کنید.

مرحله سوم در طراحی اتاق فرار:

اتاق فرار خود را طوری برنامه ریزی کنید که 30 تا 60 دقیقه طول بکشد. بیشتر اتاق های فرار حرفه ای برای 45 تا 60 دقیقه بازی طراحی می شوند. برای اولین بار که یک اتاق فرار ایجاد می‌کنید، می‌توانید یک تجربه کوتاه‌تر در حدود 30 دقیقه را هدف قرار دهید.

• اگر در حال ایجاد یک اتاق فرار در کلاس هستید، مطمئن شوید که داستان می تواند در یک دوره کلاس کامل شود. همچنین امکان ایجاد یک اتاق فرار کوتاه 10 دقیقه ای برای شروع وجود دارد.

• برای کودکان کوچکتر، یک اتاق فرار کوتاهتر حدود 30 دقیقه ممکن است بهتر عمل کند.

• برای غوطه ور کردن دوستان خود در دنیایی از پازل، می توانید اتاق فرار را به یک تجربه تمام روز گسترش دهید.

مرحله چهارم در طراحی اتاق فرار:

به شرکت کنندگان خود یک یا چند مأموریت بدهید. شرکت کنندگان در اتاق فرار قهرمانان داستان خواهند بود - تا زمانی که آن را حل کنند. ماموریت دادن به شرکت کنندگان در داستان بازی، به آنها انگیزه می دهد تا سرنخ ها با انگیزه بیشتری کشف کنند.

• برای مثال، برای یک خط داستانی با مضمون کارآگاهی، شرکت کنندگان ممکن است در تلاش برای حل مسأله یک قتل باشند. یا، برای یک گروه جوان تر، ممکن است به دنبال چیز با ارزشی باشند که گم شده است.

• برای یک کلاس درس مطالعات اجتماعی و یا تاریخ، ممکن است به دانش آموزان در مورد مصر باستان آموزش دهیم. خط داستانی این بازی می تواند کشف یک مقبره باستانی باشد.

مرحله پنجم در طراحی اتاق فرار:

از تم موجود برای نوشتن رویدادهای اصلی داستان استفاده کنید. مانند همه داستان های خوب، اتاق های فرار نیاز به آغاز، میانه و پایان دارند. نقاط طرح اصلی را که شرکت کنندگان با آن مواجه خواهند شد، یادداشت کنید. زمانی که سرنخ های خود را می نویسید، می توانید از این نقاط به عنوان راهنما استفاده کنید.

• برای مثال، اگر شرکت کنندگان شما نقش باستان شناسان را بازی می کنند، ممکن است داستان با تهدید تخریب یک معبد باستانی شروع شود. در طول داستان، شرکت کنندگان بیشتر و بیشتر در مورد معبد، مانند وجود درهای مخفی، تله ها یا کلیدی که در معبد پنهان شده است، آشنا شوند. در پایان، در صورت موفقیت شرکت کنندگان، معبد و یا شرکت کنندگان نجات می یابند.

• در یک داستان کارآگاهی، می توانید با توضیح اینکه اخیراً چیز گرانبهایی مانند یک حلقه الماس به سرقت رفته است، داستان را شروع کنید. بازیکنان می‌توانند از طریق سرنخ‌ها درباره جایی که جنایتکار ممکن است حلقه را پنهان کرده باشد، اطلاعات بیشتری کسب کنند و به بازیکنان این امکان را می‌دهد که سرنخ های رسیدن به دزد را دنبال کنند. سپس، می توان حلقه را یافت و به صاحب واقعی بازگرداند یا اگر شرکت کنندگان پازل ها را حل نکنند، حلقه برای همیشه گم می شود.

مرحله ششم در طراحی اتاق فرار:

برخی از اشیاء را که می توان در خط داستانی استفاده کرد، طوفان فکری کنید. اشیایی که در فضای بازی استفاده می‌کنید می‌توانند در پنهان کردن سرنخ ها به شما کمک کنند، این اشیاء می توانند به بازیکنان سرنخ‌هایی ارائه دهند یا حاوی اطلاعاتی باشند تا در رمزگشایی سرنخ‌ها به آنها کمک کنند. بسته به بودجه ی شما، ممکن است مجبور شوید سرنخ ها را بصورت بداهه و غیر واقعی ایجاد کنید و از شرکت کنندگان خود بخواهید که از تخیل برای تصویر سازی سرنخ ها استفاده کنند، مثلاً اگر اتاق فراری با مضمون زیردریایی را طراحی می کنید و اجرای آن برای شما بسیاری پر هزینه می شود، می توان برای کاهش هزینه تابلو عکس هایی با ظاهری شبیه به پنجره بر روی دیوار نصب کرد که نمای بیرون پنجره زیر آب اقیانوس باشد و در آن ماهی ها و کوسه ها قرار داشته باشند و مثلاً رنگ بندی ماهی ها می تواند به بازیکنان سرنخی را تفهیم کند.

• برخی از مخفیگاه‌های رایج برای پنهان کردن سرنخ ها شامل کتاب‌هایی با حفره ای مخفی داخل آن، کشوها، بالای سطوح بلند یا طاقچه‌ها، داخل جیب‌های کت می‌باشند.

• برخی از مخفیگاه ها که سبب می شود بازیکنان برای یافتن آنها بیشتر درگیرتر شوند ممکن است شامل زیر پارکت های کف، پشت دیوار کاذب، پشت مبلمان، داخل تشک و بالش باشد.

مرحله هفتم در طراحی اتاق فرار:

اتاق را با توجه به موضوع تزئین کنید. بسته به اینکه می‌خواهید اتاق فرارتان چقدر پیچیده باشد، می‌توانید هر چقدر که دوست داشته باشید به اتاق دکوراسیون اضافه کنید. برای ایجاد یک تجربه همه جانبه و تأثیرگذار چیزی تحت عنوان دکوراسیون بیش از حد وجود ندارد. برای یک اتاق فرار در کلاس درس یا مهمانی که تنها یک بار از آن استفاده خواهید کرد، مناسب است چند قاب عکس مرتبط را به دیوارها آویزان کنید یا برخی از عناصر درون تم را اضافه کنید.

• برای مثال، برای یک اتاق فرار با موضوع باستان شناسی، ممکن است بخواهید دیوار اتاق ها را با بافتی مانند سنگ بپوشانید، بخشی از بودجه تان را برای خرید مجسمه سرمایه گذاری کنید و جعبه های قفل را طوری رنگ کنید که شبیه جعبه های گنج به نظر برسند.

• به تمام موارد فکر کنید. در داستان اتاق فرار شما هوا گرم است یا سرد؟ آیا شرکت‌کنندگان می‌توانند برای فاش کردن چیزی، مانند سرنخی که با خط بریل نوشته شده یا دری مخفی که با فشار دادن آجری که حس متفاوتی دارد، باز می‌شود، مسیر بازی را ادامه دهند؟

مرحله هشتم در طراحی اتاق فرار:

وسایلی را انتخاب کنید که متناسب با موضوع باشد. لوازم جانبی راه دیگری برای زنده کردن داستان اتاق فرار شما است. لازم نیست همه وسایل سرنخ های مرتبط به حل معما باشند. در واقع، بهتر است برخی از لوازم جانبی که سرنخ نیستند داشته باشید تا شرکت کنندگان در داستان بازی غرق شوند و توسط آنها شکار شوند. لوازم جانبی می توانند شاه ماهی قرمز (سرنخ های نادرست) باشند یا به سادگی به ایجاد افزایش حس مکان برای بازیکنان در داستان بازی اضافه کنند.[7]

• به عنوان مثال، برای یک داستان پلیسی، می توانید کلاه، کت، نشان و ذره بین در اتاق کارآگاه قرار دهید، شاید هیچیک از آنها برای کشف سرنخ ها در بازی کمکی به بازیکنان نکنند، ولی دو ویژگی مهم دارند که یکی ایجاد حس فضای پلیسی و حضور در دفتر کارآگاه بوده و دیگری سبب می شود تا بازیکنان با درگیر شدن با این وسایل کمی گمراه شوند و مستقیم به سرنخ های اصلی بازی دست نیابند.

• برای اتاق فرار کلاس درس مصر باستان، تعدادی عکس از هنر مصر باستان چاپ کنید و آنها را در اطراف اتاق قرار دهید. اگر بودجه دارید، به اضافه کردن مجسمه های کوچک یا استخوان های مومیایی ها فکر کنید.

مخفی کردن قطعات پازل:

مرحله اول برای مخفی کردن قطعات پازل:

با جعبه هایی با قفل های استاندارد و انواع مختلف قفل شروع کنید. ساده ترین راه برای پنهان کردن سرنخ ها یا پازل ها استفاده از جعبه های قفل شده است. بدون نیاز به تزئینات فانتزی DIY یا فضاهای مخفی دست ساز، مگر اینکه واقعاً بخواهید در فضاسازی فراتر از آن پیش بروید.

• این به ویژگی اتاق فرار برای جمع های دوستانه یا دانش آموزان بسیار مفید است. اگر می‌خواهید یک اتاق فرار حرفه‌ای راه اندازی کنید، ممکن است بخواهید در مکان‌های پنهان‌سازی سفارشی‌شده‌تر سرنخ ها را پنهان کنید و برای هریک از آنها سرمایه‌گذاری کنید.

• سرنخ ها می توانند شرکت کنندگان را به سرنخ بعدی هدایت کنند. از طرف دیگر، آنها می توانند بخشی از یک پازل بزرگتر باشند. هنگامی که شرکت کنندگان تمام قطعات را جمع آوری کردند، یک کد برای باز کردن قفل در را نشان می دهند.

 

مرحله دوم برای مخفی کردن قطعات پازل:

اشیاء را دور از دسترس پنهان کنید. از شرکت‌کنندگان بخواهید به دنبال چیزی بگردند تا با آن یک قطعه یا کلید پازل را بگیرند، مانند آهنربا، چوب یا ابزار چنگ زدن. این یک استراتژی انگیزشی هیجان انگیز است.

• به عنوان مثال، برای اتاق فرار با مضمون زندان، می توانید کلیدهای اتاق را دور از دسترس در پشت برخی از میله ها بگذارید. یک حلقه کلید فولادی به آهنربا می چسبد.

مرحله سوم برای مخفی کردن قطعات پازل:

از اشیاء معمولی به عنوان مخفیگاه استفاده کنید. شما می توانید برای مخفی کردن سرنخ ها از وسایل بسیار معمولی و واضح مانند پنهان کردن مجموعه ای از کلیدها در یک گلدان گل یا پول و سرنخ ها در داخل یک کتاب استفاده کنید. یا، می‌توانید با پنهان کردن سرنخ‌ها در داخل دیوارها، آجرهای کاذب، یا حتی وسایل الکترونیکی قدیمی که داخل آن‌ها تخلیه شده، بیشتر درگیرشان کنید، عموماً با درگیر شدن در داستان بازی، بازیکنان سرنخ هایی که کاملاً جلوی چشمشان قرار دارد را فراموش می کنند.

• وقتی صحبت از پنهان کردن سرنخ ها به میان می آید، قدرت تخیل شما محدود می شود. در مورد موضوع خود فکر کنید و هر موضوع مرتبط احتمالی را در اتاق فرار طوفان فکری کنید. به این فکر کنید که چگونه می توانید تمام اشیاء داخل محیط را به یک مخفیگاه تبدیل کنید.

• برای مثال، در اتاقی با تم کارآگاهی، می توانید سرنخی را در جیب کت کارآگاه پنهان کنید. این سرنخ می تواند حتی آخرین سرنخ کارآگاه در مورد پرونده باشد.

• به عنوان مثال دیگر، برای یک اتاق با موضوع باستان شناسی، یک سند رمزگشایی می تواند در داخل یک کتاب پنهان شود.

مرحله چهارم برای مخفی کردن قطعات پازل:

سعی کنید سرنخ‌ها را جلوی دید بازیکنان و بسیار ساده پنهان کنید. شرکت کنندگان در اتاق فرار اغلب آنقدر درگیر یافتن سرنخ ها و قطعات پازل پنهان هستند که متوجه سرنخ ها در جلوی دیدشان نمی شوند. این می تواند شامل یک عکس یا اثر هنری با یک سرنخ یا یک شی باشد که می تواند برای رسیدن به یک سرنخ یا کلید استفاده شود.

• به عنوان مثال، یک اثر هنری روی دیوار می تواند به عنوان رمز برای رمزگشایی یک سرنخ استفاده شود.

• برای تنظیمات پیشرفته تر، می توانید از بازیکنان بخواهید که روی ردپاها قدم بگذارند تا دری پنهان را باز کنند.

مرحله پنجم برای مخفی کردن قطعات پازل:

برای فاش کردن سرنخ ها از بلک لایت استفاده کنید. با استفاده از نشانگر بلک لایت، سرنخ هایی را روی دیوار یا اشیاء بنویسید. سپس، چراغ قوه UV را در جایی از اتاق پنهان کنید. هنگامی که شرکت کنندگان آن را پیدا کردند، آن را روشن می کنند تا رمز یا سرنخی آشکار شود.

همچنین، می‌توانید یک چراغ UV در اتاق داشته باشید که با یک عمل خاص به‌طور خودکار روشن می‌شود.

مرحله ششم برای مخفی کردن قطعات پازل:

یک مِیز (Maze) را در اتاق فرار خود قرار دهید. مِیزها در هر تعداد شکل و اندازه می توانند طراحی شوند. ساده ترین راه برای گنجاندن مِیز در بازی، استفاده از مِیزِ پازلی دستی و افقی است که توخالی است و سوراخی در آن وجود دارد. شرکت کنندگان باید قطعه ای را از مِیز خارج کنند.

• اگر بتوانید یک مِیز به اندازه اتاق طراحی کنید یک تجربه بسیار عالی و خاطره انگیز برای بازیکنان ایجاد کرده اید.

• همچنین ایده آل است که شرکت کنندگان از دری غیر از دری که وارد شده اند فرار کنند. استفاده از مِیز یکی از راه های انتقال آنها از دری به در دیگر است.

نوشتن سرنخ ها:

مرحله اول از نوشتن سرنخ ها:

پس از راه اندازی اتاق فرار، سرنخ هایی را برای اتاق فرار خود بنویسید. وقتی داستان و چیدمان اتاق را درست کردید، سرنخ هایی بنویسید که مکان های مخفیگاه های مختلف را به هم مرتبط کند. این مهم است که اتاق را از قبل مرتب کنید، فقط در صورتی که راه اندازی با آنچه شما در ابتدا برنامه ریزی کرده بودید متفاوت باشد.

* این دلیل که سرنخ ها را یادداشت می کنید به این معنی نیست که آنها باید در جایی از اتاق قرار گیرند. شما می توانید با استفاده از بلندگو، تلفن همراه، مانیتور و یا هر وسیله ی ارتباطی دیگر بنا به خلاقیت خودتان سرنخ ها را در صورت لزوم به شرکت کنندگان منتقل کنید.

* برای هر معما 3 سطح از راهنمایی را در نظر بگیرید، بعنوان مثال اگر بخواهید راهنمایی سطح اول برای حل یک معما را به بازیکنان انتقال دهید، نباید مستقیماً پاسخ معما را بگویید؛ ابتدا در سطح اول می توانید راهنمایی خیلی مختصری در ارتباط با معما داشته باشید و در سپس در صورتیکه بازیکنان با راهنمایی سطح اول به پاسخ معما دست نیافتند، سطح دوم از راهنمایی را به ایشان ارائه کنید که توضیح بیشتری در ارتباط با حل معمای مورد نظر می باشد و در صورتیکه این سطح از راهنمایی نیز نتوانست گره از کار آنها بگشاید راهنمایی سطح سوم که پاسخ مستقیم معما می باشد را می توانید به آنها بدهید. تمام این موارد ابتدا توسط شما طراحی خواهد شد و سپس توسط گیم مستر برای بازیکنان اجرا خواهد گردید.

مرحله دوم از نوشتن سرنخ ها:

تصمیم بگیرید که آیا می خواهید سرنخ ها به ترتیب مشخصی آشکار شوند یا خیر. عموماً 2 راه برای آشکار کردن سرنخ‌ها در اتاق فرار وجود دارد: می‌توانید به بازیکنان اجازه دهید آنها را بدون ترتیب خاصی کشف کنند و آنها را کنار هم قرار دهند تا راه‌حلی اصلی برایشان آشکار شود که به این روش عموماً روش موازی گفته می شود، یا می‌توانید سرنخ‌ها را طوری بنویسید که حل یک معما سبب نمایان شدن سرنخی برای حل معمای دیگر شود که به این روش عموماً طراحی معما به روش سری گفته می شود که عموماً این راه به دلیل غیرقابل پیشرفت بودن تا حل هریک از معماها دشوارتر است، اما همچنین می تواند برای بازیکنان رضایت بخش تر نیز باشد.

• اگر می‌خواهید سرنخ‌ها با ترتیب خاصی آشکار شوند، مطمئن شوید که بازیکنان به‌طور تصادفی خیلی زود یکی را کشف نخواهند کرد، که در صورت بروز چنین مسأله ای بازیکنان دچار سردرگمی می شوند و نمی دانند سرنخی که زودتر از موعد به دستشان رسیده است چه کمکی به آنها می کند.

مرحله سوم از نوشتن سرنخ ها:

کدهای قفل های ترکیبی را از طریق سرنخ ها آشکار کنید. یکی از رایج‌ترین فرمت‌ها برای سرنخ‌های اتاق فرار، فاش کردن کد یک قفل از طریق یک سرنخ یا مجموعه‌ای از سرنخ‌ها است. از نوعی قفل ترکیبی برای نشان دادن یک سری اعداد استفاده کنید که آن را باز می کند. داخل آن می‌توانید کلیدی را پنهان کنید که درب خروجی اتاق فرار را باز می‌کند، یا می‌تواند سرنخ بعدی را آشکار کند.

• اینکه هر سرنخ چه مقدار از مسیر فرار را برای بازیکنان آشکار می کند به مخاطبان شما بستگی دارد. برای دانش‌آموزان، آشکار کردن کل معما از طریق برخی مسائل حسابی می‌تواند به خوبی برای حفظ هیجان بازی کارآمد باشد. برای بزرگسالان، ممکن است بخواهید آنها را وادار کنید تا هر عدد را به صورت جداگانه دنبال کنند.

مرحله چهارم از نوشتن سرنخ ها:

از رمزها برای رمزگذاری سرنخ ها استفاده کنید. رمزها قطعات نوشته ای هستند که کدگذاری شده اند. یک کلید رمزگشا را در جایی از اتاق پنهان کنید. هنگامی که بازیکنان کلید را پیدا کردند، می توانند سرنخ را رمزگشایی کنند و ممکن است آنها را به سمت یک کلید یا قطعه پازل دیگری هدایت کنند.

• برخی از رمزهای رایج شامل کد مورس، خط بریل، یا جایگزینی حروف یا اعداد خاص به جای حروف دیگر است.

• برای اتاق فرار با تم مصر باستان، از هیروگلیف استفاده کنید. هر نماد را با حرفی که نشان می دهد تطبیق دهید تا سرنخ ها را مشخص کنید.

مرحله پنجم از نوشتن سرنخ ها:

گروه های معمولی از اشیاء را به سرنخ های رمزگذاری شده تبدیل کنید. از اشیایی که به هم تعلق دارند برای هجی کردن یک سرنخ استفاده کنید. بازیکنان باید تمام اشیاء را جمع آوری کرده و آنها را کنار هم قرار دهند تا معنی را آشکار کنند.

• به عنوان مثال، یک سری کلمات بنویسید که در پشت برخی از کارت ها یک سرنخ را بیان می کنند. بازیکنان باید آنها را به ترتیب درست مرتب کنند تا به سرنخ درست دست یابند.

• گزینه دیگر این است که یک سرنخ روی یک پازل بنویسید و قطعات را در اطراف اتاق پنهان کنید. بازیکنان باید تمام قطعات را پیدا کنند و پازل را کنار هم بگذارند تا سرنخ نهایی را آشکار کنند.

مرحله ششم از نوشتن سرنخ ها:

استفاده از پاورپوینت با سرنخ هایی برای اتاق فرار کلاس درس را در نظر بگیرید. یک پاورپوینت به شما این امکان را می دهد تا محتوای آموزشی و وسایل کمک بصری بیشتری را در آن قرار دهید. همچنین اگر دانش‌آموزان برای کشف سرنخ‌ها زمان زیادی را صرف کردند، می‌توانید پاورپوینت را برای کشف سرنخ بعدی نمایش دهید.

• از آنجایی که در حین حل سرنخ ها با دانش آموزان خود در اتاق خواهید بود، می توانید یک سری نکات را نیز یادداشت کنید که در صورت بروز مشکل در اختیار آنها قرار دهید.

مرحله هفتم از نوشتن سرنخ ها:

از قرار دادن سرنخ هایی که بر اساس چیزهای بی اهمیت یا فرهنگ عامه است خودداری کنید. این نوع سرنخ ها فرض می کنند که شرکت کنندگان شما اطلاعات خاصی را حفظ کرده اند و می توانند به راحتی آن را به خاطر بیاورند. اگر شرکت کنندگان شما نتوانند اطلاعات را به خاطر بیاورند، نمی توانند با بازی به جلو حرکت کنند، که می تواند به جای سرگرم کنندگی، خسته کننده باشد.

• یک استثنا برای اتاق فرار موضوعی است. به عنوان مثال، اگر یک اتاق فرار هری پاتر ایجاد کرده اید، گنجاندن سرنخ های مبتنی بر چیزهای بی اهمیت کاملاً مناسب است.

• استثنای دیگر اتاق های فرار کلاس درس است که به یادآوری اطلاعات موجود در کلاس درس توسط دانش آموزان بستگی دارد.